DR. ÇAğATAY ÜSTÜN
Seni özledim Atatürk
Ne tuhaf değil mi?
Görmedim ama özledim
Çankaya’dan Meclise’e gidişini
Tren ile vatani gezişini
O gelişlerin varmiş ya
Onlari özledim
Nutuk’u okuyordun
Geleceğe bir vasiyetti sanki
En arka siralardaydim
Seni özlemiştim
Ondandi gelişim ve dinleyişim
Seni özledim Atatürk
Anami, babami, kardeşimi, sevdiğim kadini
Özlediğim kadar özledim
Sen demek bu vatan
Bu millet demek
Sen demek insan olmak demek
Karanliklara inat
Işik saçan gözlerini özledim
Çiftlik’te buğdaylara karişmişti saçlarin
Dalga dalga yayiliyordu
Geleceği anlatiyordun misafirlerine
Oradaydim, fark etmedin
Özlemiştim yaşamin içindeki halini
Vereceğin son emri bekledim
Sahte ile gerçeği bugün
Yine ve tekrardan fark ederken
Atatürk gerçeğine bağlanmişim
Özledim, var mi kimsenin buna lafi?
Yalansiz halini
içtenliğini, merhametini özledim
şimdi yalnizim
Anlamiyorlar bu özlemimi
Ne desem boş Atatürk!
Sensizlik çekilir şey değil
Varsin özlemimin ardindan
Sana kavuşmak mümkün olmasin
işte, ben bu çaresizliğe rağmen
Kalbimde yaşattiğim Atatürk’ü özledim…